سوره نحل آیه 112:
وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً قَرْیَةً کانَتْ
آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً یَأْتِیها رِزْقُها رَغَداً مِنْ کُلِّ مَکان
فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذاقَهَا اللّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ
الْخَوْفِ بِما کانُوا یَصْنَعُونَ
خداوند
مثلى زده است: منطقه آبادى که امن و آرام و مطمئن بود; و همواره روزیش
از هر جا مى رسید; اما به نعمتهاى خدا ناسپاسى کردند; و خداوند به خاطر
اعمالى که انجام مى دادند، لباس گرسنگى و ترس را بر اندامشان پوشانید.
این بیان صریح وزیبای قرآن دارای اسراری بسیار عجیب است ،خدای متعال برای تبیین مقصود مثال یک قریه را بیان فرموده که در ابتدا این منطقه آباد و امنیت آن فراهم بوده است وروزی وذخایر آن هم کامل وفراوان بوده است؛اما پس از مدتی مردم از روی سیری و بی توجهی به نعمات ،آنها را ضایع وکفران نعمت می‌کنند.
در اینجا کلمه انعم آورده یعنی مطلق نعمت ها اما به قرینه صدر آیه بیشترین کفران نعمت در روزی فراوانشان وامنیت آنها بوده است ...
بلافاصله خداوند به واسطه این کفران آنها را دچار گرسنگی وترس و وحشت می نماید وآنچان این بلا دامن گیرشان می شود که در هیچ کجای آن منطقه احساس آرامش وامنیت نمی گیرند.
حداقل در این روزها دعایی کنیم به جان مدافعان حریم ولایت شیر مردان غیور عرصه کاروزار و شهیدان به معراج رسیده مدافع حرم...
خانواده های شهداء شرمنده شماییم.
