چند رذیله اخلاقی...

قال علی بن محمد الهادی (ع):

الْحَسَدُ ماحِقُ الْحَسَناتِ، وَالزَّهْوُ جالِبُ الْمَقْتِ، وَالْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ داعٍ إ لَى الْغَمْطِ وَالْجَهْلِ، وَالبُخْلُ اءذَمُّ الاْ خْلاقِ، وَالطَّمَعُ سَجیَّةٌ سَیِّئَةٌ.

حسد موجب نابودى ارزش و ثواب حسنات مى گردد.
تکبّر و خودخواهى جذب کننده دشمنى و عداوت افراد مى باشد.
عُجب و خودبینى مانع تحصیل علم خواهد بود و در نتیجه شخص را در پَستى و نادانى نگه مى دارد. بخیل بودن بدترین اخلاق است ؛ و نیز طَمَع داشتن خصلتى ناپسند و زشت مى باشد.

حسد آن چنان چیزی است که برادری برادر دیگر را بخاطرش می کشد(قابیل)یا برادرانی برادر خود را به چاه می‌اندازند...
در موضوع تکبر هم مفاهیمی وجود دارد که با هم مغایر هستند ولی به یکدیگر نزدیک هستند مانند خود بزرگ بینی به معنای کسی است خودش را انسان برتر و بزرگی می‌بیند. خود برتر بینی مربوط به کسی است که خود را با دیگران مقایسه می‌کند و خود را برتر می‌بیند. خود پسندی مربوط به کسی است که از خودش خوشش می‌آید و خود شیفتگی مربوط به کسی است که عاشق خودش است. تمامی این مفاهیم مذموم است.

..............................................

بحار الانوار.ج69.ص199