۳۰
تیر ۹۶
سوره کهف آیه 103 و104:
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُم بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالاً
بگو: آیا شما را از زیانکارترین مردم از جهت عمل آگاه کنم؟
الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیهُمْ فىِ الحَیَوةِ الدُّنْیَا وَ هُمْ یحَسَبُونَ أَنهُّمْ یحُسِنُونَ صُنْعًا
[ آنان ] کسانی هستند که کوششان در زندگی دنیا به هدر رفته [ و گم شده است ] در حالی که خود می پندارند ، خوب عمل می کنند.
بگو: آیا شما را از زیانکارترین مردم از جهت عمل آگاه کنم؟
الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیهُمْ فىِ الحَیَوةِ الدُّنْیَا وَ هُمْ یحَسَبُونَ أَنهُّمْ یحُسِنُونَ صُنْعًا
[ آنان ] کسانی هستند که کوششان در زندگی دنیا به هدر رفته [ و گم شده است ] در حالی که خود می پندارند ، خوب عمل می کنند.
این آیه بسیار عجیب حال وهوای زیانکار ترین افراد را مشخص می‌کند و در حقیقت اشاره اصلی به غرور و خود بینی دارد .
چنانکه در انتهای آیه شریفه نشانه بارز این افراد را این چنین بیان می کند(که می‌پندارند اعمالشان خوب است در حالی که هیچ کوششی در دنیا برای آنها باقی نمانده است.
این آیه برای تنبیه وآگاهی همه ماست پس در هیچ کجا و هیچ مرحله از کار خود تعریف نکنیم وبزرگ نشماریم که قطعا هدر خواهد رفت.
چنانکه در انتهای آیه شریفه نشانه بارز این افراد را این چنین بیان می کند(که می‌پندارند اعمالشان خوب است در حالی که هیچ کوششی در دنیا برای آنها باقی نمانده است.
این آیه برای تنبیه وآگاهی همه ماست پس در هیچ کجا و هیچ مرحله از کار خود تعریف نکنیم وبزرگ نشماریم که قطعا هدر خواهد رفت.
وهر چه این تعریف در جایگاه بالاتری باشد قطعا خسران آن بالاتر خواهد بود.
