یکى از عوامل شادابى، نشاط و تکامل خانوادهها، تعیین حدود مسئولیت‌ها در خانواده است، و اینکه هر کدام از زن و مرد، کارهایى را که با ویژگی هاى جسمى و روحى آنان هماهنگ است به عهده بگیرند و از کارهایى که با ساختار وجودىشان ناهماهنگ است، پرهیز نمایند.
بهترین الگوی تربیتی ، زندگى حضرت على(ع) و فاطمه زهرا(س) می باشد،چون هردو معصوم وبهترین خلایق می‌باشند.
از امام باقر(ع) نقل شده است: حضرت على(ع) کارهاى زندگی را اینگونه با حضرت فاطمه(س) تقسیم کردند: خمیر کردن آرد، نان پختن، تمیز کردن و جارو زدن خانه، به عهده فاطمه(س) باشد و کارهاى بیرون خانه، مانند: جمعآورى هیزم و تهیه مواد اولیه غذایى به عهده على(ع) باشد.
که این تقسیم کار، با رهنمود رسول خدا(ص) انجام گرفت. آنگاه که رسول خدا(ص) فرمود: کارهاى داخل خانه را فاطمه(س) و کارهاى بیرون منزل را على(ع) انجام دهد، حضرت زهرا(س) با خوشحالى فرمود:جز خدا کسى نمىداند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم؛ زیرا رسول خدا(ص) مرا از انجام کارهایى که مربوط به مردان است، باز داشت.»١
آرى، حضرت زهرا(س) مانند دیگر زنان کار می کرد، گندم را با آسیاب دستى آرد می نمود، نان می پخت، کار روزانه را انجام می داد، تا آنجا که دستهاى مبارکش زخمى شد و روزى اینگونه با پدر به درد دل نشست: «قَدْ مَجِلَتْ یَداىَ مِنَ الرَّحى» 2
«هر دو دستم [به علت آرد کردن گندم] با آسیاب دستى ورم کرده و زخم شده است.»
مقام معظم رهبرى درباره اهمیت کار زن در منزل میفرمایند: «وظایف داخل خانه زنان، نه اهمیّتش کم‌تر از وظایف بیرونى است و نه اینکه زحمتش کم‌تر است. خیلى کار پرزحمتى است، خیلى کار ظریفى است. برخى فکر میکنند اگر زنى مثلاً کارش عبارت شد از همان کارِ خانه، این اهانت به زن است؛ نه! هیچ اهانت نیست؛ بلکه مهمترین کار براى زن این است که زندگى را سرپا نگه دارد.»
اگر فرهنگ جامعه طوری شد که زنان هم آرزویشان شد کار بیرون از خانه کم کم باید فاتحه داشتن خانواده سالم و فرزندانی صالح را خواند.
امیر المؤمنین (ع)فرمودند:
رَحِمَ اللهُ امْرءً عَرَفَ قَدْرَهُ وَلَمْ یَتَعَدَّ طَوْرَهُ.3
« خدا مشمول رحمت قرار دهد کسى را که اندازه و قدرش را بشناسد و قدم از مرزش فراتر ننهد. »
............................................................................
1-. بحار الانوار، ج43، ص81.
2-. احقاق الحق، ج10، ص266؛ به نقل از: نهج الحیاة، ص146
3.غرر الحکم : 233 ، حدیث 4666
من