قَالَ عَلِیٌّ (ع):
إِنَّ لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ ثَلَاثَةَ أَخِلَّاءَ فَخَلِیلٌ یَقُولُ أَنَا مَعَکَ حَیّاً وَ مَیِّتاً وَ هُوَ عَمَلُهُ وَ خَلِیلٌ یَقُولُ لَهُ أَنَا مَعَکَ إِلَى بَابِ قَبْرِکَ ثُمَّ أُخَلِّیکَ وَ هُوَ وَلَدُهُ وَ خَلِیلٌ یَقُولُ لَهُ أَنَا مَعَکَ إِلَى أَنْ تَمُوتَ وَ هُوَ مَالُهُ فَإِذَا مَاتَ صَارَ لِلْوَارِثِ.
هر مسلمان سه دوست دارد؛یکی از این دوست ها می گوید من در زندگی و پس از مرگ با تو هستم و آن عمل او است. یک دوست می گوید من تا بالای قبرت با تو هستم و سپس تو را تنها می گذارم و آن فرزند او است و دوست دیگری می گوید من تا زمان مرگ با تو هستم و آن ثروت او است که هرگاه بمیرد ثروتش به وارثان می رسد.
دوست خوب انسان را به بهترین جای ممکن می رساند اگر درست انتخاب شوند وبه درستی تاثیر گذاری آنها هدایت شود .
ودر جناح مخالف اگر معیار های دوست گزینی که در شریعت وارد شده توجه نشوند وبا سلیقه شخصی و منفعت گرایی انتخاب و مدیریت شوند قطعا در پایان این جمله را خواهیم شنید(یا لیتنی لم اتخذ فلانا خلیلا) که ای کاش با فلانی دوستی نمی کردم.
در زندگی سه دوست برای انسان قهرا خواهد بود که به تناسب هر کدام حیطه اثر بخشی و همراهی آن ها هم کم و زیاد می شوند.
در انجام اعمال آنچنان باید دقیق و حساب شده عمل کرد که در زمان خودش فقط همین اعمال انسان است که می تواند دستگیر انسان باشد اگر خدا بخواهد.
................................................................................
[خصال شیخ صدوق، ج1، ص114]
