
قالَ الصّادِقُ علیه السلام:
قالَ اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالى: اِنَّما اَقْبَلُ الصَّلاةَ لِمَنْ تَواضَعَ لِعَظَمَتى، وَیَکُفُّ نَفْسَهُ عَنِ الشَّهَواتِ مِنْ اَجْلى، وَیَقْطَعُ نَهارَهُ بِذِکْرى، وَلایَتَعاظَمُ عَلى خَلْقى، وَیُطْعِمُ الْجایِعَ وَیَکْسُو الْعارى، وَیَرْحَمُ الْمُصابَ، وَیُؤْوِى الْغَریبَ.
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند متعال فرمود: نماز کسى را مى پذیرم که:
1 ـ در مقابل عظمت من فروتنى کند.
2 ـ از خواسته هاى نفسانى (بخاطر من )خود را دور کند.
3 ـ روزش را با یاد من بپایان برد.
4 ـ بربندگانم فخر نفروشد.
5 ـ به گرسنه غذا دهد.
6 ـ برهنه را بپوشاند.
7 ـ به مصیبت دیده مهربانى کند.
8 ـ غریب را پناه دهد.
چنین نمازی انسان را اوج می دهد واز فحشا دور میکند وآرامش میشود و در قیامت بدون حساب وکتاب صاحبش را بهشتی میسازد.
......................................................
بحارالانوار، ج 84، ص 242