نوعی از خوف ورجا

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:

اَلْمُؤْمِنُ بَیْنَ مَخافَتَیْنِ:ذَنْبٌ قَدْ مَضَی لایَدْرِی ماصُنْعُ اللهُ فیه وَعُمْرٌ قَدْ بَقِیَ لا یَدرِی ما یَکْتَسِبُ فِیهِ(1)

انسان با ایمان همواره از دو چیز نگران است :از گناهان گذشته خود که نمی‌داند خدا با او چه رفتار می کند، و ازعمر باقیمانده که نمی داند خود چه خواهد کرد!

بارزترین نشانه ایمان، احساس مسؤولیت است، احساس مسؤولیت در برابر اعمالی که انجام داده و احساس مسؤولیت در برابر وظایف و تکالیفی که در پیش دارد.

آن کسی که این دو احساس را دارد همواره به فکر جبران کوتاهی های گذشته است، و همچنین در فکر پیدا کردن بهترین راه ممکن برای استفاده از فرصت های باقیمانده، و این هر دو رمز تکامل و پیشرفت یک انسان یا یک ملت است، مردمی که نه به اعمال گذشته می اندیشند و نه به فکر ساختن آینده اند، افرادی بینوا و بدبخت هستند.

در همین رابطه می‌توان گفت قضای واجباتی که از انسان فوت شده هم بسیار مهم است،واینکه انسان نسبت به واجبات آینده اش مواظبت کند تا از دست نروند.

 ...........................................................
1. اصول کافی، جلد 2، صفحه 7.