۲۵
بهمن ۹۵

امام صادق (علیه السلام):
{یَنْبَغِی لِلْمُؤْمِنِ أَنْ یَکُونَ فِیهِ ثَمَانُ خِصَالٍ _وَقُورٌ عِنْدَ اَلْهَزَاهِزِ _صَبُورٌ عِنْدَ اَلْبَلاَءِ _شَکُورٌ عِنْدَ اَلرَّخَاءِ _قَانِعٌ بِمَا رَزَقَهُ اَللَّهُ _لاَ یَظْلِمُ اَلْأَعْدَاءَ _وَ لاَ یَتَحَمَّلُ اَلْأَصْدِقَاءَ _بَدَنُهُ مِنْهُ فِی تَعَبٍ _وَ اَلنَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ.}
سزاوار است مؤمن دارای هشت خصلت باشد:
۱ ) وقار در برابر تندباد حوادث؛
2) شکیبایی به هنگام هجوم گرفتاری؛
۳) شکر در زمان وفور نعمت؛
۴) قناعت به روزی خدا؛
۵) ستم نکردن به دشمنان؛
۶) قرار ندادن زحمت های خود بر دوش دوستان؛
۷) در رنج بودن جسمش از احساس مسؤولیتی که می کند.
۸) در آسایش بودن مردم به برکت ایمان و کوشش او.
این صفات را مومنین دارند،واگر در هر شخصی باشند نشانه داشتن ایمان اوست هر چند آن شخص اهل نماز و... هم نباشد.
سوال:آیا نداشتن این صفات دلیل عدم ایمان است؟
پاسخ:
به خاطر اینکه در روایات متعدد صفات مختلفی از مومنان بیان شده است وامام (ع) در هر موقعیت خاصی در حال بیان صفات خاصی از صفات مومنان بوده اند،میتوان گفت که این صفات به عنوان نمونه ومنتخب از صفات کثیره مومنان است.
وهمچنین میتوان گفت که اگر شخصی دارای این صفات باشد هرچند کم،دارای ایمان است ولی باید توجه داشت که ایمان دارای درجات متعددی است که نسبت به بروز وظهور این صفات میتوان ملاک خوبی در دست داشت برای برگزیدن دوست ویا همسرمناسب.
............................................................................
اصول کافی، ج ۲، ص ۴۷ و تحف العقول، ج 2، ص 361